Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ υπήρξε εκλεγμένος δήμαρχος της πόλης που αγάπησε και αγαπήθηκε από αυτήν για σχεδόν 26 χρόνια.
Εκλέγεται Δήμαρχος για πρώτη φορά στις εκλογές του 1964 υποστηριζόμενος από το ΚΚΕ και διαδεχόμενος τον αείμνηστο δήμαρχο Λεωνίδα Μανωλίδη.
Όπως και την ίδια την Καισαριανή, έτσι και το Δήμαρχό της, το σύστημα δεν μπόρεσε ποτέ να τους τιθασεύσει. Ο Παναγιώτης ορκίζεται στις 14 Αυγούστου του 1964. Πριν κλείσει καν μήνα στο πόστο του, το αστικό κράτος του επιβάλει 20ήμερη αργία για την απείθαρχη του στάση. Μέσα στο χρόνο από την ανάληψη των καθηκόντων του, στην περίοδο των «ΙΟΥΛΙΑΝΩΝ» το 1965, του επιβάλλεται νέα 3μηνη αργία.
Με το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη του 1967, συλλαμβάνεται από τη Χούντα και κλείνεται στον Ιππόδρομο. Από εκεί γίνεται η μεταγωγή του στα Γιούρα και μετά στο Παρθένι. Τα Χριστούγεννα του 1970 αποφυλακίζεται και δουλεύει στην παράνομη οργάνωση του ΚΚΕ. Το 1973 διαφεύγει παράνομα στο εξωτερικό.
Στις δημοτικές εκλογές του 1975, του 1978, του 1982, του 1986 εκλέγεται και επανεκλέγεται συνεχώς δήμαρχος, πανηγυρικά, με συντριπτικά ποσοστά.
Η δική του πορεία αντάμωσε με την πορεία της ανταρτομάνας Καισαριανής, συναντήθηκε με την ιστορία της και έγινε ένα μαζί της. Το όνομα του έγινε συνώνυμο με την ίδια την πόλη.
Ο Παναγιώτης Μακρής βρέθηκε από νωρίς στη ζωή του, ανάμεσα στους τόσους επώνυμους και πάρα-πάρα πολλούς χιλιάδες ανώνυμους συντρόφους, που με τεράστιες προσωπικές θυσίες κράτησαν τη σημαία των ιδανικών του ΚΚΕ ψηλά.
Από την απόφασή του αυτή δεν έκανε πίσω ποτέ, κι αυτό κάνει τη προφορά του ακόμα πιο πολύτιμη, παρακαταθήκη του σήμερα και του αύριο του λαϊκού κινήματος.
Ο Παναγιώτης Μακρής, δεν έλειψε στιγμή από την πρώτη γραμμή του αγώνα. Από τα νεανικά του χρόνια εντάχτηκε στην ΟΚΝΕ. Έδωσε μάχη με το φασισμό και τον κατακτητή στην Ελλάδα και τη Μέση Ανατολή και έμεινε αδούλωτος, ανυποχώρητος, περήφανος στα κολαστήρια της εξορίας, στην Ικαρία, τη Μακρόνησο, τον Άη Στράτη.
Ο Παναγιώτης Μακρής, ως δήμαρχος από το 1964, μπήκε επικεφαλής σε μαζικούς αγώνες για τα μεγάλα προβλήματα της πόλης (για την αποκατάσταση των προσφύγων, την κατάργηση των χρεών, την κατάργηση της παράγκας, την ανάπλαση των πλινθόκτιστων). Αλλά και για τα μικρά, τα καθημερινά.
Επί δημαρχίας του ολοκληρώθηκαν τα έργα υποδομής, κλείστηκε το ρέμα, έγιναν οι μεγάλες παρεμβάσεις αντιπλημμυρικής προστασίας, εξασφαλίστηκαν χώροι για την παιδεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό. Κτίσθηκαν τα σχολεία. Μπήκαν οι βάσεις για σύγχρονες δομές πρόνοιας.
Αναπτύχθηκαν πρωτοποριακές πολιτιστικές δραστηριότητες και χτίστηκε το Πνευματικό Κέντρο της πόλης.
Για την προστασία του φυσικού πλούτου του Υμηττού, ίδρυσε την Ομάδα Δασοπροστασίας του Δήμου.
Κορυφαίες στιγμές αποτελούν οι αγώνες για να αποδοθεί στο λαό ο ιερός χώρος του ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟΥ, κόντρα στα μεγάλα συμφέροντα, για να κατοχυρωθούν και να αξιοποιηθούν για τις λαϊκές ανάγκες οι ελεύθεροι χώροι της συνοικίας.
Το 1983 το δημοτικό συμβούλιο με δήμαρχο τον Παναγιώτη Μακρή αποφάσισε ότι πρέπει με κάθε τρόπο, ο χώρος του Σκοπευτηρίου να μετατραπεί σε χώρο όπου ελεύθερα θα τιμώνται οι αγωνιστές, θα φτιαχτούν σχολεία για τις ανάγκες των παιδιών της πόλης, θα μπορούν οι Καισαριανιώτες και οι κάτοικοι των γύρω περιοχών να χαίρονται τον χώρο του Σκοπευτηρίου.
Αυτή η ενέργεια αντιμετωπίστηκε με την κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού, με ΜΑΤ, Δικαστήρια. Το αποτέλεσμα της λαϊκής πάλης ήταν για πρώτη φορά να εκδοθεί προεδρικό διάταγμα για χαρακτηρισμό του χώρου σαν χώρος ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ.
Η δημοτική αρχή με Δήμαρχο τον Παναγιώτη Μακρή, στάθηκε όχι μόνο στα στενά όρια του δήμου αλλά πήρε θέση για τη γενικότερη πολιτική που καθορίζει και τα επιμέρους
Έδωσε μάχη για την διατήρηση της ιστορικής μνήμης της πόλης μας και συνολικά του ελληνικού λαού. Στα βήματα του εγκαινιάσαμε το Μουσείο της ΕΑΜΙΚΗΣ Εθνικής Αντίστασης που μέρα με την μέρα γίνεται πόλος έλξης για δεκάδες σχολεία από όλες τις περιοχές της χώρας μας.
Συμμετείχε ενεργά στο φιλειρηνικό κίνημα αποκαλύπτοντας το ρόλο του ιμπεριαλισμού και των επεμβάσεων για τον έλεγχο των πηγών και των δρόμων ενέργειας, που για αυτά οι ιμπεριαλιστές δημιούργησαν την μικρασιατική καταστροφή και σήμερα σφαγιάζουν τους λαούς της Μέσης Ανατολής.
Οι κάτοικοι της Καισαριανής θυμούνται τον Παναγιώτη Μακρή για την αμέριστη στήριξη στα καθημερινά προβλήματα επιβίωσης των φτωχών ανθρώπων.
Πάντα κοντά στους εργαζόμενους του Δήμου, στις χαρές και τις λύπες τους.
Ο Παναγιώτης Μακρής συναντήθηκε με την ιστορία της Καισαριανής και έγινε ένα μαζί της. Το όνομα του έγινε συνώνυμο με την ίδια την πόλη.